W średniowiecznym Krakowie Rada Miasta była sercem, wybijającym jego rytm życia. Instytucja ta formowała się w okresie lokacji miasta, czyli w drugiej połowie XIII wieku. Do rady należało ogólne zarządzanie gminą. Wydawała przepisy obowiązujące na terenie miasta i normujące w zasadzie wszystkie aspekty życia w nim, od handlowych, poprzez obyczajowe, na przeciwpożarowych kończąc.
Kompetencje rajców były właściwie nieograniczone. Dlatego też krakowscy piekarze, dbając o swoje interesy obdarowywali ich tzw. pańskimi obwarzankami. Trzeba pamiętać, że w tamtym okresie produkcja obwarzanka była ograniczona, a Cech Piekarzy regulował regulował kto i kiedy może je wypiekać. Obwarzanek nie był, jak dziś, produktem dostępnym na każdym rogu.
26 marca 1774 r. „obwarzanki pańskie” miały być robione u mistrza Obtułowicza z „kupnej mąki” o siódmej godzinie, a 14 marca 1778 r. tzw. obwarzanki pańskie miały być wypiekane w środę u podskarbiego (Bartłomieja Mydlarskiego) z „mąki z pod bud”. Członkowie cechu musieli najprawdopodobniej dawać specjalne opłaty na „obwarzanki pańskie”. 26 stycznia 1715 r. zapadła uchwała, że składka na obwarzanki będzie wynosić 8 zł (w dwóch ratach płatnych co dwa tygodnie).
Taki oto średniowieczny lobbing
Źródło: M.Gadocha, „Cech piekarzy i handel chlebem w Krakowie w okresie nowożytnym”, Wyd. Księgarnia Akademicka, Kraków 2012
Na zdjęciu: Izba Pańska – nieistniejąca już jedna z sal reprezentacyjnych dawnego krakowskiego ratusza na Rynku Głównym w Krakowie. Głównie wykorzystywana jako Izba Rady, pełniąca też funkcje sali sądowej.
Źródło: Wikipedia