Mury obronne miasta Krakowa liczyły kiedyś 8 bram i ponad 40 baszt. Zburzono je na początku XIX wieku, pozostawiając jedynie fragment północny, z bramą Floriańską i Barbakanem. Uratował je prof. Feliks Radwański w 1817 roku, powołując się na potrzebę zachowania ich jako zabytku, ale też ochrony mieszkańców Krakowa przed zimnymi wiatrami północnymi, które wdzierały by się w miasto od strony placu Matejki. Obecnie na Plantach okalających Stare Miasto (zielonym parku, który założono na osuszonej fosie obronnej), w miejscu dawnych bram i baszt można znaleźć pamiątkowe tablice.
Istniejące w średniowiecznym Krakowie cechy rzemieślnicze miały wśród swoich zadań bronić murów w wypadku oblężenia. Stąd też pochodzą nazwy bram i baszt, m.in. Bednarzy, Rzeźników, czy Stolarzy. Od XVI wieku to Cech Piekarzy opiekował się Bramą Nową i przylegającą do niej Basztą Piekarską, które położone były u wylotu obecnej ulicy Siennej (wtedy nieistniejącej).
Data powstania bramy nie jest jednoznaczna (wiadomo że w XIV wieku). Jej nazwa związana jest z faktem, że była najmłodszą bramą. Czworoboczna baszta, zwieńczona dachem w kształcie ostrosłupa czworobocznego, powstała najprawdopodobniej w XV wieku.
Ilustracja pochodzi z M.Rydlowa, S.Dziedzic, „Miasto lutniey podobne. Bramy i baszty Krakowa”, Wyd. „Czuwajmy”, Kraków 1996